To live in America, should be capable of being independent

อยู่อเมริกาต้องพึ่งตนเองให้ได้ โดยเฉพาะเมียฝรั่ง

 

 

สวัสดีคะ ช่วงนี้กลุ่มนักบัญชีภาษีจะยุ่งเป็นพิเศษ  แต่ใช่ว่าจะ “ตกข่าว” นะฮ้า บอกไว้ก่อน.  ช่วงอาทิตย์ที่ผ่านมา มีข่าวค่อนดังเป็นกระพรุแตก เรื่อง “เมียฝรั่งที่ผัวเป็นผู้บริหาร”. จึงไม่ต้องทำงานและอยู่บ้าน.

 

เข้าใจว่ามาอยู่ต่างประเทศครั้งแรก คงจะยากที่จะช่วยเหลือตัวเองได้ อาจจะเรื่องภาษา เรื่องวัฒนธรรม เรื่องการเดินทาง  มันต้องใช้เวลาในการปรับตัวต่างๆ ๆ นาๆ   แต่ถ้าเรารู้ตัวแล้วว่าเราจะมาอาศัยอยู่ต่างประเทศ เราควรจะเตรียมตัวให้มากที่สุดค่ะ  และพร้อมที่จะพึ่งตัวเองให้ได้.

 

เรามาทำความเข้าใจกันก่อนนะคะ ว่า ฝรั่งใช่จะรวยกันทุกคน ชาติไหนก็เถอะค่ะ คนรวยแต่ละประเทศที่เราเรียกฝรั่งก็ประมาณที่ สอง (2) เปอรเซ็นนะคะ ตามสถิติ ห่างจากมั่วนิดหนึ่งนะคะ.  ถ้าฝรั่งส่วนใหญ่ อยู่ในชนชั้นกลาง อาจจะกลาง ล่าง กลาง ๆ  กลาง สูง ซึ่งพอมีกินเลี้ยงลูกเมียครอบครัวเที่ยวได้แบบสบาย.  ถ้าคนกลุ่มนี้ ไม่ทำงาน ก็ไม่มีจะรับประทานเช่นกันค่ะ.  ถ้ามีธุรกิจของตัวเอง เจริญรุ่งเรือง มีงานประจำ แบบไม่คาดว่าจะตกงาน ก็พอได้ค่ะ.  แล้วถ้าเกิดวันหนึ่ง ธุรกิจไปไม่รอด งานที่ทำอยู่ต้องออกเพราะ บริษัท ขาย เจ๊ง จ้างคนใหม่ถูกกว่า นายแกล้ง มีสารพัดที่ทำให้คน เป็นอันต้องพรัดพรากจากงานที่เรารักและหวงแหน.

 

ผัวตกงานทำไรกินหว่า  กระแสเงินสดขาด  เริ่มใช้เงินที่เก็บมา เพื่อไว้ใช้ช่วงชรา. แรก ๆ อาจจะโอเค  ต่อมา หางานไม่ได้ละ เงินเก็บหมด บ้านก็ต้องผ่อน สมมติตามที่เห็นเพราะ คนชนชั้นกลาง ส่วนใหญ่ยังผ่อนบ้านกันอยู่ ไม่ก็ต้องเช่าบ้านกัน.  งานนี้ละคะ ปัญหาครอบครัวเกิดขึ้นมา.  เงินไม่ใช่พระเจ้า ไม่ใช่ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิต  แต่เงินทำให้ เมียรักผัว ผัวรักเมีย ใช้ดลบันดาลสิ่งที่จำเป็นในการดำรงชีวิต ข้าวปลา อาหาร เสื้อผ้า.   ทะเลาะกันเรื่องเงินนี่ไม่ใช่ แค่ฝรั่งอเมริกานะคะ ชาติไหน  ๆ คนไทย ก็เหมือนกันนะคะคุณ ไม่เว้นหรอกค่ะ และไม่ใช่ว่าฝรั่งฝั่งยุโรป ถ้าไม่มีเงินจะไม่ทะเลาะกัน.

 

 

ทำไมเราต้องพึ่งตนเองให้ได้  ก็เพราะสาเหตุหลัก ๆ ที่เกิดขึ้นนะคะ “เงิน” หลัก ๆ จริง ๆ คือการอยุ่ได้แบบไม่ต้องอาศัยใคร  การใช้ภาษาในการดำรงชีวิต การมีสังคม การมองเห็นอะไรใหม่ ๆ .

 

 

พึ่งตนเอง ในที่นี้หมายถึง การมีอาชีพค่ะ  อาชีพอะไรก็ได้ ที่สุจริต  ไม่ทำให้ชาวบ้านเขาเดือดร้อน ไม่ไปโกง ไปหลอกหลวงคนอื่นให้ได้มาซึ่งเงินก้อนนั้น.  ทำความสะอาด ล้างจาน เสริฟ ตัดผม แต่งหน้า ตัดหญ้า จนถึงงานระดับวิชาชีพ ที่มีลายเซ่น หรือเป็นเจ้าของกิจการ  อะไรก็ได้ค่ะ ขายของ ออนไลน์ (อย่าแชร์ปล่อยนะคะ ทางเฟคบุค เพราะอาจจะถูก unfriend). 

 

สิ่งที่คุณได้นอกจากการมีอาชีพ คือ “ภาษา”  ถ้าคุณมาอยู่อเมริกา แล้วคุณไปทำงานนอกบ้าน จะงานอะไรก็ตามที่ทำให้คุณได้สื่อสารพูดคุยกับคนอื่นที่ไม่ใช่ภาษาเดียวกับเรา มันจะทำให้เราพัฒนาทักษะด้านนี้ สร้างความมั่นใจในการพูด อ่านเขียน  ถ้าคุณทำได้  งานที่เริ่จากล้างจาน อาจจะไปถึงระดับวิชาชีพ ระดับหัวหน้างานได้ค่ะ.   มีตัวอย่างเยอะแยะไปนะคะ.

 

คนที่ผัวรักผัวหลง ไม่ให้ทำอะไรเลย  ถามเจตนาเขาด้วยค่ะ ว่าเพราะอะไร ถามด้วยว่า ถ้าเกิดเขาเป็นอะไรไป ฉันจะทำยังไง ภาษาฉันก็สื่อสารไม่ได้ อ่านไม่ได้ เขียนไม่ได้  แล้วสมบัติมีพอให้ฉันไม๊  ฉันจะรู้ได้ไง คุณไม่ได้ยกสมบัติให้ลูก ๆ คุณหมดเมื่อคุณม้วยมรณาจากโลกนี้ไป.  ฉันภาษาไม่ได้นี่แหละ ฉันแย่เลย.   มันมีเรื่องจริงเยอะมากในบรรดา เมียฝรั่งรุ่นก่อนๆ  ที่ผัวตาย สมบัติตกไปยังลูก ๆ พี่ ๆ นอง ๆ เมียดูแลกันมากกว่า 10-30 ปี แทบไม่มีอะไรเลย ภาษาก็ไม่ได้ ไปพึ่งวัด กลับไทย หาความช่วยเหลือ สารพัด  ที่แย่กว่านั้นคือ มีลูกติด แต่งงานได้ไม่นาน ผัวขอหย่า เพราะเบื่อ ไมได้ไรสักดอลล์  วุ่นวายหาต่อกรีนการ์ดกันยุ่งไปหมด. 

 

เท่าที่อยู่ในวงการออนไลน์ ในกลุ่มฟอรัมต่างๆ มาก็มากกว่า ห้าปี นี้ เห็นมาเยอะว่า คนส่วนใหญ่จะไม่มองหาความช่วยเหลือ ถ้าไม่เดือดร้อนจริง ๆ ตอนอยู่สุขสบาย ก็ไม่ทำอะไร ใช้ชีวิตไปวันๆ มีความสุขไปวัน ๆ คิดบวกมาก ไม่กระตือรือร้น  เคยอยู่สุขสบายต้องมาลำบาก เดือดร้อน ก็กว่าจะปรับตัวได้ยากมาก  บางคนมีสติหน่อยก็ควบคุมได้  บางคน ออกสื่อทุกวัน จนน่าเบื่อ (อันเฟรน ไปก็เยอะทางเฟคบุค).

 

การวางแผนที่ดีที่สุดสำหรับเราในการอยู่ต่างประเทศ  ไม่สนว่าผัวรวยมาก น้อย แค่ไหน  ให้ เรียนรู้ภาษาอังกฤษค่ะ  จำเป็นและสำคัญมาก ที่ต้องเริ่ม  การพูด การอ่าน การเขียน  ไม่จำเป็นต้องเริดเลอเฟอเฟคเหมือนเจ้าของภาษาค่ะ potato ไม่ใช่ภาษาพ่อแม่เรา  คนอยู่อเมริกา หลายพ่อพันแม่ สำเนียงแต่ละรัฐยังไม่เหมือนกันเลย ไม่ต้องกังวลด้วยค่ะ.  ข้อดีของอเมริกาคือ ทุกรัฐ ทุกเมืองจะมีที่ให้เรียนภาษาฟรีแบบราคาถูกมาก ๆ ๆๆๆ เรียนแล้วได้วุฒิ ม.ปลายเขาเลยก็มีหางานทำได้เลยค่ะ.  วิชาชีพระยะสั้น ๆ  ก็เยอะ คอร์สก็ไม่แพง ตาม       adult school หรือ ศึกษาผู้ใหญ่ต่างๆ  หาเลยคะ นอกแค่ไหนก็มี.  ส่วนตัวหาเรียนมาก่อนอเมริกาแล้วค่ะ นั่นมันก็ 11 ปีที่แล้ว แต่ไม่ต้องมาเปรียบเทียบไรกับแหวนคะ  คนละคนคนละแนวทางกัน ตัวเองเป็นคน กลัวจนมาแต่นานแระ  ทำไรจะวางแผน  ปรับปรุงตัวเองตลอดเวลาเพื่อเสาะหาสิ่งที่ให้ความท้าทายมากกว่าในระดับต่อไป. 

 

การหางานทำ ไม่ต้องไปมองว่า งานล้างจาน ทำความสะอาด ที่เราเริ่ม ๆ เพราะเราภาษาไม่ค่อยดี ทำไปค่ะ อย่างน้อยก็ได้สังคม ได้รู้จักคน ถ้าเหนื่อยก็ตั้งใจเรียนก่อนค่ะ เอาภาษาให้ได้.  แต่คุณรู้ไม๊ค่ะ ที่ทำงานประจำ มีคนมาจาก ทำความสะอดาเป็นพนักงานเหมือนเรานี่เลยค่ะ  มีคนรู้จัก ขยัน คนทั่วไปเขาเมืองเห็นคะคุณขา.  รัฐที่เราอยู่ ยูท่าร์ โบราณมากค่ะ ไม่ค่อยยอมรับต่างชาติ แต่รู้ไม๊ เขายอมรับคนขยันค่ะ คนตั้งใจทำมาหารับประทาน.  คนไม่เห็น เทวดาหรือสิ่งศักดิ์สิทธิ์มองเห็นเรานะคะ.

 

มันไม่สำคัญหรอกค่ะคุณเรียนจบอะไรมาจากประเทศไทย มหาวิทยาลัยคุณจะดังแค่ไหน  คุณมาที่นี่ ทุกอย่างเท่าเทียมกันค่ะ  การหางานในระดับวิชาชีพ ดูจากประสบการณ์ล้วนๆ ค่ะ วุฒิมีบ้างถ้าเราอยากก้าวหน้าเป็นระดับหัวหน้า หรือสอบวัดระดับสูง ๆ ต่อไป.  ยิ่งเรามีการศึกษาดี ๆ มาก็เอามาต่อยอดค่ะ คนเรียนมาจะคิดต่างจากคนที่ไม่เคยเรียนมาพอสมควร และจะไปได้เร็วกว่ามากๆ ๆ ค่ะ.   คนไม่ได้เรียนมาก็ไม่ต้องน้อยเนื้อต่ำใจค่ะ  มันไม่ได้ตัดสินว่า คุณจะไม่ประสบความสำเร็จ  ทุกอย่างเริ่มต้นได้หมดค่ะ  คนที่นี่ 50 ยังไปนั่งเรียนเพื่อเปลี่นนสายงานก็มีเยอะค่ะคุณ ปกติมากเลย.

 

ไม่อยากจะไปว่าเมียฝรั่งฝั่งอื่นๆ หรือเมียฝั่งมือใหม่ นะคะ เมียฝรั่งมือใหม่ อาจจะยังมีความคิดเดิม ๆ ว่า เมียฝรั่งรุ่นก่อนหน้าตัวเองทำงานอย่างว่ากันหมด  อาจจะไม่มีความรู้ มีการศึกษา  คนไทยนี่แหละคะตัวดี มองกันเองดูถูกกันเอง  ฝรั่งเขาไม่สนใจใครหรอกค่ะคุณ  ใช่อาจจะมีบ้างพวก ที่ไม่เคยออกนอกประเทศตัวเอง ฟังมาจากข่าวว่า บ้านเมืองเราเป็นแหล่งอย่างว่า  Dug เอ๊ย สุมตัวเองอยู่แหล่งไหน บ้านเขาเจริญกันไปถึงไหนแล้ว  พวกนี้ถ้าเจอ จะตอบกลับแบบไม่ยับย้งแระรุนแรงค่ะ มาอยู่อเมริกา 11 ปี เจอแค่ สองรายค่ะ  สงบเสงี่ยมหมดค่ะ พอเราสวนกลับ ปล๊วกพวกนี้ เราต้อง stand up for จัดไปค่ะ.

 

เมียฝรั่งรุ่นเดอะ ในที่นี้คือมานานแระ มีผัวเพราะฝรั่งไปประจำฐานทัพที่บ้านเรา กลุ่มนี้เคยเจอที่วัดค่ะ  จะวางตัวเป็นผู้ใหญ่ ให้เรายกมือไหว้ เพราะไทยแท้อยู่  มีการให้เราสอนลูกงั้นงี้ด้วยนะคะขอบอก  นี่ขนาดไม่ค่อยเข้าวัดนะค (แต่ใจพุธ). รุ่นนี้นอกจากจะพูดได้แค่ภาษาไทยแล้ว อยู่แต่บ้านค่ะ เป็นแม่บ้าน ผัวตายก็อยู่ไปวัน ๆ กลับไทย ถ้าไม่รวยพอ ก็ไม่มีใครยอมรับ  แต่ดูเขามีความสุขนะคะ  อ้าวแล้วที่ผัว ไม่มีบ้านช่อง เพนชั่นให้ละ  ลำบากสิคะคุณ ตัวอย่างน่าจะมีเยอะนะหลายๆ  รัฐ  บางคนขอความช่วยเหลือแบบเปิดเผย บางคนก็แบบแอบ ๆ ทำเท่าที่ได้ค่ะ ยกเว้นเรื่องเงิน เพราะไม่มีนโยบาย. 

 

เลือกเอานะคะ เราจะเป็นเมียฝรั่งกันแบบไหน แบบห้าวหาญ แบบแม่บ้าน แบบสงบเงี่ยม แบบโลกสวย จะเลือกแบบไหน ให้วางแผนชีวิตไว้ด้วยค่ะ ถ้าผัวตายจะทำไง ถ้าแก่ตัวมาเงินจะพอใช้มะ ถ้าเกิดผัวขอหย่ากลางอากาศก่อนแก่ละ  ทำไง  ถึงได้ว่าให้ “ตนเป็นที่พึ่งแห่งตน”  ดีที่สุดค่ะ .

 

ปล. ไม่ได้หมั่นใส้น้องเมียฝรั่งที่ดังทางเน็ทนะคะ  แต่สงสารมากกว่า เพราะไม่รู้เมื่อไหร่เขาจะคิดได้ และไม่รู้ว่าบั้นปลายจะเป็นเช่นไร.  เหมือนจะไม่มีความคิดเป็นของตัวเอง คาดว่าถ้าผัวคิดแบบที่เมียพูดจริงๆ  ผัวให้เงินพ่อแม่ไทยใช่ปะเนี่ย หรือว่ารวยมาแระ ไม่ต้องขอเงินผัว เราก็ไม่รู้เนอะ  ไม่ได้อยู่ประเทศนั้น 5555 ไม่ดีกว่าเรา ช่วยแนะนำคนที่ต้องการพัฒนาตนเองดีกว่าค่ะ อย่าไปใส่ใจคนแบบนั้นเลย .  แต่เราแย่ตรงที่ว่า ถ้ามีคนแบบนั้นมาขอความช่วยเหลือนี่เราไม่ยุ่งเลยค่ะ เราใจดำมาก  เราเคยเจอสองสามคน และเคยรู้จักกันมาก่อน ว่าเขาเป็นเช่นไร  ไม่นานมานี้เดือดร้อน ช่วยไม่ได้ ทำตัวเอง.  แต่เรายินดีช่วยคนที่เขา “แพ้วาสนา”  ที่พยายามแระ แต่กรรมมันเยอะ.

 

ขอให้เมียฝรั่งทุกคนจงเจริญ

 

 

ที่มา      ;        จากเมียฝรั่งรุ่นกลาง (แม่ลูกสอง ที่ผัวชอบให้ทำงาน ผัวไม่ใช่ผู้บริหาร  ผัวไม่ดูถูกอาชีพใด ๆ ผัวที่ดูแลลูก ๆ แบบเลอะเทอะ) ที่พึ่งพาตัวเองได้และทำงานอะไรก็ได้แบบไม่ต้องกังวล