Popular jobs among Thais in USA

งานที่เป็นที่นิยมในกลุ่มคนไทยในอเมริกา

หลายคนรู้แล้วแน่เลยว่า คนไทยทำอะไรกันมากที่สุดในอเมริกา ทำได้ดีด้วยนะคะ ว่าแต่มีคนทำแล้วประสบความสำเร็จ ร่ำรวยมากแค่ไหนเท่านั้นเอง.  ที่อยากเขียนคือมีคนไทยทำงาน ทำอาชีพหลายๆ อย่าง ที่ไม่คาดว่าจะทำก็มีนะคะ  แต่คนไทยที่ตั้งใจทำมาหาเงินที่อเมริกา ส่วนใหญ่จะ ทำงานอะไรก็ได้หมด ขยัน อดทน ประหยัด มัธยัสถ์  นี่พูดถึงตามประสบการณ์ที่ได้พูดคุยและรู้จักกับคนหลาย สาขาอาชีพ นะคะ  เดี๋ยวนี้สังคมออนไลน์ ใครอยู่ซีกไหนของโลก ก็รู้กันหมด โลกมันหมุนเร็วค้า.

  1. Thai restaurants งานร้านอาหารไทย

งานนี้มีทั้งทำงานในร้าน ตั้งแต่ สากเบือยันเรือรบ คือเป็นเจ้าของร้านด้วยล้างจานเองด้วย หรือทำร้านขึ้นมาเองด้วยก็มีค่ะ

ส่วนมากจะทำงานกันแบบครอบครัว น้อยมากจะเห็นร้านไทยเจ๊งหมดตัว อย่างมากคือขายเอาเงินทุนคืนค่ะ  คือทำมาหาเลี้ยงครอบครัว จ่ายค่าใช้จ่ายส่วนตัวต่าง ๆ ได้ ค่าอาหารค่าบ้านก็รวมอยู่ในร้านนั้นเลย  เจ้าของอาจจะไม่ได้รับเงินเดือน แต่ถ้าตีราคาค่าบ้าน ค่าอาหาร จิปาถะ ก็ถือว่าเป็นเงินเดือนไม่น้อยนะคะ.

พนักงานในร้านอาหาร  ซึ่งเจ้าของร้านไทยประสบปัญหาในการหาคนทำงานในร้านมากมาย ทุกรัฐทุกเมืองจะเจอปัญหาเดียวกัน  คือถ้าจ้างฝรั่งก็ไม่ค่อยเข้าใจ จ้างชาติอื่น ก็เจอปัญหาอีก อยากจ้างคนไทยก็ยาก เพราะคนไทยส่วนใหญ่ก็เป็นเจ้าของร้านกันเอง (พูดเล่นค่ะ)  คนไทยบางกลุ่มจะไม่ชอบรับเงินเดือนเข้าระบบ อยากจะรับเงินสดมากกว่า เนื่องจาก หลายสาเหตุ สาเหตุหลัก ๆ ก็คือ ไม่อยากเสียภาษี  ยังรับสวัสดิการจากรัฐ ไม่สามารถรับเงินได้มากกว่านี้  ทำงานตามกฏหมายไม่ได้ เพราะไม่มีใบอนุญาตทำงานถูกต้อง.  บางร้านเจ้าของร้านยินดีที่จะรับภาษีเอง เพราะนักเรียนทำงานเข้าระบบไม่ได้  ก็ใส่เงินเดือนเด็กในร้านเป็นเงินเดือนเจ้าของเสียภาษีตามกฏหมาย เงินก็ถอนมาจ่ายเด็กในร้านเอา  ยอมเสียภาษี และมีคนทำงาน และก็ยังพอมีกำไรบ้าง  ดีกว่า ไม่มีคนทำงาน ไม่มีรายได้เข้ามา ถ้าไม่มีรายได้ ร้านก็ไม่มีกำไร ก็ต้องขายกิจการไป. 

คนไทยอยู่ไทยอยากมาทำงานร้านอาหารม๊าก มากๆ ที่อเมริกาแต่ไม่รู้ว่า ที่เขาให้มาด้วยวีซ่าท่องเที่ยว คือสถานะมา ”โดด” อยู่ไม่ถูกกฏหมาย และก็ไม่รู้ด้วยว่าอาจจะถูกจับส่งกลับก็ได้ ยิ่งรัฐบาลปัจจุบันเข้มงวดมาก คนอยู่ไทย พึงทราบด้วยนะคะ การมาทำงานอเมริกาใช่ว่าจะง่าย ๆ.   ยกตัวอย่างนะคะ  เพิ่งคุยกันวันก่อน  มีทนายคนเอเชียเพื่อนบ้านเรานี่แหละ  บรรยายให้เจ้าของร้านไทย ฉันทำได้นะ ทำวีซ่าให้คนมาทำงานให้เธอได้นะ  เจ้าของร้านก็หลงเชื่อ  ทำให้สามคนจ่ายค่าทนายไปเกือบ สองหมื่นเหรียญ  พอเห็น visa application ไอ้หยา  นี่มัน B1/B2 ท่องเที่ยวกับธุรกิจนี่หว่า เจ้าของร้านเขาก็พอรู้เรื่องนี้บ้าง อ้าวกรรม ตูก็กรอกเองได้นิ ทำไมต้องจ้างทนายด้วย  ทำไงได้คะ  เงินก็ต้องจ่ายให้ทนาย ทำไรไม่ได้มาก ก็หมดเงินไปเปล่า ๆ ลืมถามด้วย ว่าวีซ่าท่องเที่ยวผ่านปะ  คิดว่าไม่นะคะ  สถานทูต เขาไม่ปล่อยท่องเที่ยวง่าย ๆ ช่วงนี้.  คนจะมาเที่ยวคุณสมบัติยอดเยี่ยม ยังได้ เดือนเดียวก็มีเลย.

          2.) Factory staffs/Plant workers พนักงานในโรงงาน

ส่วนใหญ่พนักงานโรงงาน จะทำในรูปบริษัท มีสวัสดิการต่าง ๆ เช่น ป่วย พักร้อน มีสวัสดิการประกันสุขภาพ ที่จ่ายให้ส่วนใหญ่ พนักงานจะจ่ายน้อยมาก ถ้าเป็นโรงงานขนาดกลางเล็กใหญ่ เจ้าของกิจการมีต้นทุนถึง $10,000 – $20,000 ต่อปีต่อครอบครัวเลยนะคะ.

ทำงานในโรงงาน ไม่จำเป็นต้องมีวุฒิ ม.ปลายค่ะ ถ้ามีจะดีมาก มีมาจากไทยก็ได้ค่ะ ม.ปลาย แต่ต้องพูดอ่าน เขียนภาษาอังกฤษได้

SSN, Driver license, Green card คือเอกสารที่จะถูกถามหาในการทำงานโรงงานข้อสำคัญคือต้องมีใบอนุญาตทำงานที่ถูกต้องคะ เพราะโรงงานส่วนใหญ่จะเป็นระบบ มีการตรวจสอบประวัติว่าทำงานได้ถูกต้องหรือไม่ รวมถึงประวัติหนี้สิน ประวัติ อาชญากรรมต่าง ๆ  คนเคยติดคุกแทบบจะมีโอกาสได้งานน้อยมาก เว้นแต่เป็นเพื่อนเจ้าของบริษัท หรือเพื่อนลูกเจ้าของบริษัท หรือ ทางบริษัทมีนโยบายให้โอกาสคนเคยมีคดีความมาก่อน  ยังพอมีคะบริษัทแบบนี้ แต่หายากมากมาย.

คนโดหรือคนไม่มีใบอนุญาตทำงานอดเลย  แต่เคยมีข่าวดังมากว่าหลอกคนไทยให้มาทำงานโรงงานเมื่อหลายปีมาก่อน ให้ค่าแรงต่ำ ข่มเหง กดขี่ จนคนไทยที่ทำงานกลุ่มนั้น ได้ U Visa เลย มีเจ้าหน้าที่บ้านเมืองช่วยทำเรื่องขอกรีนการ์ดจากากรถูกกดขี่ทางแรงงานได้  ไม่ต้องถามหาเจ้าของโรงงานนะคะ คงไปกินข้าวฟรีไปหลายปีแล้ว.  ถ้าไม่ก็คงจะยังอยู่อเมริกา เพราะเขาไม่ให้ออกนอกประเทศหลายปี หรือ อาจจะถูกส่งกลับ ถ้ามีกรีนการ์ด ทำเรื่องร้ายแรงขนาดนี้.  ช่างกล้าเนาะ อเมริกา ไม่ปล่อยเรื่องแบบนี้ ไม่ว่าจะพรรคไหนเป็นรัฐบาลเขามีนโยบายเรื่องแบบนี้คล้ายๆ กัน.

  • Work in retails shop/stores/malls ทำงานในห้างร้านต่าง ๆ

นี่ก็เป็นงานที่นิยมอย่างหนึ่งที่สาว ๆ ที่เพิ่งมาอเมริกา ทำงานกัน เพราะ ไม่ต้องมีคุณสมบัติอะไรมากมาย พูดภาษาอังกฤษได้บ้าง งานห้าง งานขายของตามร้าน แม้ว่าจะได้ค่าแรงไม่สูง ไม่สูงนี่ก็ $11-$16 เหรียญแล้วนะคะ มีสวัสดิการด้วย  บางงานต้องยืนหน่อย ๆๆ เดินไปมา.  พอทำงานคล่อง ภาษาดี ๆ ก็ขยับขยายกันเยอะแยะไปนะคะ.

งานด้านนี้ต้องมีใบอนุญาตทำงานแบบถูกต้องเหมือนงานโรงงานค่ะ

  • Work in health care industries งานพวกสายการแพทย์ต่างๆ

ส่วนใหญ่ก็มีตั้งแต่วิชาชีพระยะสั้น 6 เดือน ถึง ปริญญาโทเลยคะ  งานทำฟัน ผู้ช่วยพยายาล ผู้ช่วยหมอ นางพยาบาล งานหมอ สารพัดอย่างเกี่ยวสายนี้.  ทำงานพวกนี้ได้ส่วนใหญ่คือต้องอบรมหรือเรียนคะ อย่างน้อย หกเดือนถึงปีขึ้นไป ถึงจะทำงานได้  ที่อเมริกา จะทำงานเกี่ยวกับด้านนี้ต้องสอบมีใบอนุญาตด้วยนะคะ กลุ่มนี้ มีจบการศึกษามาจากไทยแล้วมาสอบเอาลายเซ่นที่นี่เยอะคะ เช่นพยาบาล

ขอพูดรวมถึงร้านนวด เจ้าของร้านนวดในกลุ่มนี้ด้วยนะคะ  เพราะนี่ก็เป็นอีกวิชาชีพที่คนไทยนิยมกัน เปิดร้านนวดแผนไทย นวด เพื่อสุขภาพ ร้านนวดตัว นวดหน้า ร้านทำผม(ไม่เกี่ยวกับการแพทย์ขอมั่วแพลบ) 

คนไทยที่ทำงานร้านนวด ที่ถูกต้องคือต้องมีลายเซ่นการนวดจากรัฐที่ทำงานอยู่ มีลายเซ่นแล้วจะรับนวดตามบ้าน ก็ได้ค่ะ บางคนเปิดบ้านรับนวดเลยก็มี 

คนทำงานร้านนวด ไม่มีใบก็พอสมควร เพราะมีแค่แคลิฟอเนียเท่าน้นที่เปิดโอกาสให้คนโดดขอลายเซ่นนวดได้ รัฐอื่นต้องเป็นพลเมืองของรัฐนั้นและต้องมี valid SSN คือ มีเลขประจำตัวที่ถูกต้อง(ได้มาแบบถูกกฏหมาย).  คนไทยจะทำงานแบบนี้ได้ดีคะ อาจจะเป็นเพราะว่าบ้านเรามีฝีมือด้านนี้ก็ได้เนอะ  เรากลับไทยยังไปนวดเกือบทุก วันเลย แต่ไม่ได้ทำหรอกค่ะ ยุ่ง มีแต่ฝรั่งเรา เดินไปนวดตลอด ที่อเมริกาไม่ไปนวดเลยคะ แพง และหาหมอนวดไทยไม่มี (หรือว่าเราไม่รู้หว่า ก็เราไม่ได้อยู่ แคลิฟอเนียน๊อ). 

มีกลุ่มลูกค้าที่เปิดร้านนวดประสบความสำเร็จพอสมควรคะนอกจากจะเลี้ยงครอบครัวได้แล้ว มีพอเหลือ ซื้อบ้าน ขยายธุรกิจไปหลายสาขาเหมือนกันแถม ได้ช่วยเหลือคนไทยด้วยกันที่ทุนไม่พอจะเช่าตึกเองได้ด้วย.  ปล.เจ้าของร้านนวดอย่าเลี่ยงภาษีมากนะคะพักหลัง เจอ รัฐบาลท้องถิ่นตรวจปรับหนักกันพอสมควรโดยเฉพาะเรื่องการจ้างงานระหว่างผู้รับเหมา กับพนักงานนี่แหละตัวดีเลย ถูกให้จ่าย unemployment taxes, withholding taxes ย้อนหลังกันเยอะถึงต้องขายร้านกันเลย.

  • Office worker/staff position ทำงานเป็นหนุ่มสาวออฟฟิต

ก็ทำงานบริษัททั่วไปเหมือนที่ไทยคะ จบมาสาขาต่าง ๆ จบจากไทยก็มี ถ้าภาษาดีมีความมั่นใจก็ทำงานที่นี่ได้ค่ะ  ย้ำว่าความมั่นใจกับภาษาอังกฤษดีนะคะ  และก็ Resume หรือประวัติการทำงานให้งามๆ เขาจ้างนะคะ ประสบการณ์จากไทยก็ใช้ได้ค่ะ ประยุกต์ได้หมด  โดยเฉพาะ ด้านคอมพิวเตอร์ กลุ่ม Programmers กลุ่มวิศวะกร ตำราเรียนน่าจะฉบับเดียวกัน แค่เราอ่านฉบับภาษาไทยเท่านั้นเอง  จำได้ตอนเราเรียนบัญชี เหมือนกับจะถูกแปลมาเหมือนกัน. 

สาว ๆ หลายคนมีความรู้จากไทยค่ะ  แต่ขาดความมั่นใจค่ะ  ก็คงทำไรไม่ได้ คนขาดความมั่นใจคือ มั่นใจด้านภาษาอังกฤษเป็นหลักค่ะ  พูดไปแล้วเขาฟังไม่รู้เรื่อง กลัวฝรั่งดูถูก  โหไม่ต้องต้องกังวลค่ะ เราจะพูดชัดเจนแค่ไหน คนมันจะดูถูกมันไม่จัดการหมดค่ะ  แค่ทำใจและก็ยอมรับแค่นั้นเอง ที่อเมริกามีคนหลายเชื้อชาติมาก ถ้าไม่ได้เกิดที่นี่ย้ายมาจากที่ต่างๆ พูดอังกฤษไม่ชัดค่ะ แต่เขาก็เข้าใจซึ่งกันและกัน ยิ่งทำงานด้วยกันจะชินนะคะ. ถ้าคุณไม่เปลี่ยนแนวคิดเรื่องภาษี สิบปีก็อยู่แบบนั้นค่ะ มีแต่สามีกับลูก ๆ หรือครอบครัวที่เข้าใจเพราะชิน จนเป็นผลทำให้ ภาษาอังกฤษไม่ได้พัฒนาเลย.

สาว ๆ บางกลุ่ม ไม่มีความรู้ในด้านที่ตลาดต้องการแต่ภาษาอังกฤษดี  เขาก็ไปเรียนต่อด้านวิชาชีพ ก็ทำมาหารับประทานได้ค่ะ แค่ต้องให้เวลากับตัวเองหน่อย  ขอยกตัวอย่างเพื่อนทีมงานนะคะ  ชีจบภาษามา (ห้ามสะดุ้งนะเจ้าตัว)  ชีเป็นคนขยัน มุ่งมั่น ไปเรียนบัญชีต่อคะคุณ  สอบเป็นผู้ทำภาษีได้ สอบเป็นผู้สอบบัญชีผ่าน ทำงานฝึกงาน ตอนนี้ได้งานบัญชีประจำ มีสวัสดิการ มีพักร้อน แฟนก็ทำงานประจำ ลูกก็ไปโรงเรียน ชีวิตก็ราบรื่น คิดว่าคงมีความสุขด้วยนะ.  ลำบากหน่อยช่วง 4-5 ปีแรก ก็สบายตอนหลังเอง.  ดีกว่าสบายๆ มาตลอดแล้วลำบากตอนชราก็เยอะ นี่เห็นมาจริงๆ ค่ะ ไม่ได้โม้เรื่องเท็จใด ๆ (….)

มีสาว ๆ หนุ่ม ๆ ทำงานออฟฟิตเยอะนะคะคนไทย  แต่อย่ามองว่าเขาคงจะเก่งมากภาษาสุดย๊อด สุดยอด ไม่หรอกค่ะ ก็ดูเราสิคะ ภาษาอังกฤษ สำเนียงไทยแท้เลยคะคุณ แต่มั่นใจเต็มร้อย ทำงานออฟิตมาแต่ปีแรก ๆ แล้วค้า.  เพียงแค่คุณมีใจสู้และไมยอมแพ้ต่อความผิดหวังเป็น ร้อย ๆ ครั้งหรือไม่เท่านั้นเอง.  หางานแรก นะมันยากค่ะ กว่าจะได้โอกาส ยิ่งกระเหรี่ยงอย่างเรา (บางคนไมได้มองว่าตัวเองเป็นกระเหรี่ยง แต่ (….)

คนไทยที่ทำงานได้เงินเดือนสูงมากส่วนใหญ่จะอยู่ในสายงานด้านด้านคอมพิวเตอร์ Computer Science, กลุ่มนี้แค่ไปเรียนภาษาอังกฤษเสริมก็หางานทำได้แล้วค่ะ  ถ้าไปเรียนเพิ่มก็ทำให้เป็นที่ต้องการของตลาดมากขึ้น อเมริกา ใครเก่งด้าน Technology จะไปได้เร็วมากค่ะ ดิฉันไม่ได้เก่งหรือถนัดด้านนี้ค่ะ แต่จะไปด้านนี้มันท้าทายดีมากไม่จำเป็นต้องเก่งเหมือนคนมีพรสวรรค์ในสายเลือดค่ะ แต่เรามีพรแสวงแบบล้นพ้นแทบนับค่าไมได้.

  • Be your own boss เป็นนายตัวเอง

สาว ๆ หนุ่ม ๆ ไทยเป็นเจ้าของกิจการขนาด เล็ก กลาง เยอะนะคะ ส่วนใหญ่จะเป็นออนไลน์ ขายของสารพัด เจ้าของร้านอาหาร เจ้าของร้านนวด เจ้าของแฟนไชน์ เจ้าของร้านเพชร เจ้าของร้านชำ  เจ้าของร้าน ดีไซน์ สารพัดธุรกิจคนไทยเป็นเจ้าของ  รวมถึง เจ้าของงานด้านบริการ วิชาชีพต่างๆ  เช่น สำนักงานทนายความ สำนักงาน บัญชี สำนักงานขายที่ดินเป็นนายหน้าค้าที่ดิน  เป็นเจ้าของตึกอาคารให้เช่าก็มีนะคะ นี่คือรวยทรัพย์สิน จับทางถูกช่วงตลาดฟุบ ซื้ออสังหาริมทรัพย์ไว้เยอะเลยก็มี (ไปแอบรู้เรื่องชาวบ้านมาอีกแระ).

  • None degree from Thailand ไม่ได้เรียนจบไรมาเลยจากไทย

จากที่เห็น ๆ นะคะ สาว ๆ กลุ่มนี้ส่วนมากจะหางานโรงงานทำหรือร้านอาหาร  งานโรงงานก็ใช่ว่าจะไม่ดีนะคะ จ่ายที่ $12-$18 เหรียญต่อชั่วโมง  มีสวัสดิการ พักร้อน ลาป่วย วันหยุดราชการ มีประกันสุขภาพ ซึ่งค่าใช้จ่ายต่อครอบครัวก็ปาเข้าไปที่ $15,000 – $25,000 ต่อปีแล้วนะคะ. 

ไม่ได้มีความรู้ใด ก็ให้หาโอกาสศึกษาเพิ่มเติมค่ะ แหล่งความรู้ออนไลน์ แบบฟรี ๆ ถูก ๆ ก็เยอะ สมัยนี้จะเรียนอะไร ฟรีเยอะมากแค่ค้นหา  แต่ แต่ แต่ แต่ ภาษาอังกฤษต้องฟัง อ่าน ออก เขียนได้นะคะ ไม่งั้นจะไปไม่ได้ไกล.  เอาง่าย ๆ เลยคะ ขนาดเรียนเขียนโค๊ด โปรแกรมต่าง ๆ มีฟรีออนไลน์เยอะแยะเลยนะคะคุณ ยุคให้การสื่อสาร มีให้คุณทุกอย่าง.

  • Robinhood, but own business and work โดดแต่เป็นเจ้าของและเป็นพนักงาน

กลุ่ม Jump หรือกระโดด เนื่องจากอาจจะโดดเร็วไปหน่อยไม่ได้ทำตามขั้นตอน ผลคือโดดแบบกู่ไม่กลับ  โดด เพราะอยากทำตามขั้นตอนให้ถูกต้อง แต่ขาดโอกาสที่ไม่สามารถควบคุมได้ด้วยตนเอง  โดดมีหลายแบบ แบบตั้งใจมาโดด แบบรู้อยู่แก่ใจ  โดดแบบไม่ได้ตั้งใจเล๊ย แต่ไม่มีทางเลือก เพราะ ทุบหม้อไหมาและ ต้องสู้กับข้าศึกเพื่อจะเอาชนะข้าศึก แบบนี้ก็มีเยอะ.  ในฐานะที่ รู้จักกับคนโดหลายประเภท สรุปว่าอย่าไปสรุปว่า โดด จะเหมือนกันหมด.

เป็นเจ้าของกิจการแบบโดด กลุ่มนี้จะมีเงินตั้งใจขอวีซ่าลงทุนมาแระ แต่ด้วยเหตุผลบางอย่าง ทำเรื่องไม่ผ่าน จึงกลายเป็นโดดแต่มีกิจการ หรือมาแล้วโดด ทำงานเก็บเงินกลายเป็นเจ้าของกิจการแบบโดดอีกเช่นกันกลุ่มโดดเขามีคนเป็นอเมริกันหรือใบเขียวช่วยคะ ถึงทำกิจการได้ โดดในบางรัฐเช่นแคลิฟอเนียใช้ ITIN หรือเลขประจำตัวผู้เสียภาษีอากรลงทะเบียนกับเสตทเป็นเจ้าของกิจการได้ ส่นระดับรัฐบาลกลางก็ใช้ทนายเป็นเอเจ้นให้ก็เยอะนะคะ.

เป็นพนักงานแบบ โดด กลุ่มนี้มาด้วยหลากหลายประเภทของวีซ่า เนื่องด้วยเหตุผลที่เราไม่ทราบ กลายเป็นโดด แต่ทำงาน ที่รับคนโดด คนโดดที่ถูกกดขี่บางกลุ่ม โชคดีได้กรีนการ์ดเพราะเจ้าหน้าที่บ้านเมืองช่วยเหลือ คนโดดบางกลุ่มถูกกดขี่ โชคไม่ดี ตอ้งทำงานต่ำกว่าค่าแรงขั้นต่ำ คนโดดบางกลุ่ม มีอำนาจต่อรองนายจ้าง เพราะนายจ้างไม่มีคนทำงานให้ นายจ้าง บางรายยอม แต่นายจ้างบางราย แจ้งอิมมิเกรชั่นให้จับส่งเลยก็มี เป็นคนโดด ให้ รู้จังหวะ และควรนึกถึงว่า การที่นายจ้างให้งานนั้น นายจ้างต้องรับภาษีแทนคุณ เสี่ยงกับ ที่มีเจ้าหน้าที่บ้านเมืองมาตรวจ ส่วนนายจ้าง เห็นว่าเขาโดด ไช่แต่จะกดขี่ เขาก็คนนะคะ ยิ่งคนไทยด้วยกัน ไปกดค่าแรง ไม่จ่ายค่าแรงเขา กรรมตามแทบวิ่งไม่ทัน เดี๋ยวนี้กรรมวิ่งเร็วด้วย.

  • Have the right to work, but choose not to work มีสิทธิทำงานได้ตามกฏหมายแต่เลือกที่จะไม่ทำงาน

กลุ่มนี้จะเป็นกลุ่มที่มาแบบถูกต้องเสียส่วนใหญ่  อาจจะมาด้วยวีซ่าวีซ่าแต่งงานกับคนอเมริกัน และ คนอเมริกันร่ำรวย หรือมีอาชีพที่จะพอเลี้ยงได้  สาเหตุที่ไม่อยากทำงานคือ

  • ทำให้ครอบครัวต้องเสียภาษีมากขึ้น คงลืมไปว่า ภาษีสูงสุดตอนนี้แค่ 39 เปอรเซ็น ยังเหลือเงินเก็บอีก 60 เปอรเซ็น แถมมีเครดิตดีด้วย
    • มีลูกอย่างน้อย สองคน ถ้าไปทำงาน ค่าเดแคร์ ไม่น่าจะพอ นี่คือเหตุผลที่ควรจะให้ความเห็นใจและฟัง เพราะ ค่าเดแคร์อเมริกา แพงพอสมควร  กลุ่มที่เลือกอยู่บ้านไม่ทำงาน เพราะไม่คุ้ม ไม่ใช่เสียภาษีเยอะ  กรณีผู้เขียนมีลูกค่ะ และทำงาน เพราะ หักค่าเดแคร์ ยังไง ก็มีเงินเหลือเข้าบ้านมากกว่าอยู่บ้านเลี้ยงลูกนะคะ มีเหตุผลที่แตกต่างออกไป
    • ไม่มีลูก ภาษาไม่ได้ สามีไม่ให้ทำงาน

กลุ่มนี้เห็นเยอะ ภาษไม่ได้ สามีไม่ให้ทำงาน เพราะรายได้เยอะ และรักภรรยา ลูกเต้าก็ไม่มี  พอมีไรเกิดขึ้น สามีจากไป ก็ลำบาก  มีหลายคนที่พบเจอ พอสามีจากไป(ทุกรูปแบบ)ก็ต้องมาหัดเรียนขับรถ ไปเรียนภาษา จัดการเรื่องต่างๆ ก็ต้องหาคนวิ่งช่วย ทุกอย่างต้องใช้เงิน  บางคนภาษาดี โชคดีไป เพราะไปเรียน และขับรถได้   แม้ว่าสามีจะรักทะนุถนอมเพียงใด  ก็ควรจะหัดขับรถ และพูดภาษาอังกฤษให้ได้นะคะ 

Author’s comments:  ความเห็นของผู้เขียน

ส่งไปสมัครเป็น ร้อย ๆ ที่ไม่ได้นับจริง ๆ ค่ะ เยอะ งานอะไรก็ได้ขอให้ได้สู่ตลาดแรงงาน จะได้ฝึกภาษาให้คล่อง เข้าสังคมได้ ไม่เคยรังเกียจค่ะ  มีรูมเมทมาเช่าห้องก็รับจ้าง ซักผ้ารีดผ้าได้น้อยมาก (ตานี่เอาเปรียบ แต่ทำให้เพราะ เดินผ่านห้องรับไม่ได้จะทำให้ฟรีด้วยซ้ำเพราะอยู่ในบ้านเรา). อย่าไปรังเกียจคะงานที่อเมริกา มีสวัสดิการงานโรงงาน งานรักษาความปลอดภัย งานในร้านชำ งานขายของ ขับรถส่งของ ขับรถบรรทุก(รายได้ดีมั๊ก). ไม่ต้องกลัวว่ารายได้เท่าไรก็เอาไปเสียภาษีหมดหรอกค่ะ ซึ่งมันเป็นคำพูดเท็จปด ไม่จริง ไม่มีมูลความจริง อัตราภาษีอเมริกาสูงสุดแค่ 39% คุณมีรายได้มากกว่าสี่แสนเหรียญ $400,000 ต่อปีโน่น ถึงจะเสียภาษีอัตรานี้  ดิฉันยินดีจะจ่าย ภาษีสูงสุดค่ะถ้ารายได้มากมายขนาดนั้น ไม่บ่นเลยคะ แถมจะทำบุญเพิ่มด้วย.  คุณทำงาน วันละ $100 หักโน่นนี่นั้นก็ยังมีเหลือกล้บบ้าน $60 แถมภาษีที่หักไว้(กรณีมีใบทำงานถูกต้อง) ก็มีไว้เป็นเงินเกษียณเมื่อชรา ก็รายได้จาก Social Security Benefits ไงค่ะคุณ.

ขอให้ทุกท่านร่ำรวยจากการทำงานในอเมริกากันทั่วหน้า และสุขสันต์ เดือนสุดท้ายของปีก่อนปีใหม่ค่ะ

ที่มา                   :  ประสบการณ์

เรียบเรียงโดย       :  คนทำงาน

วันที่                  :  วันอังคารที่ ๑๘ เดือนธันวาคม พ.ศ. ๒๕๖๑, Tuesday, December 18th,  2018

Disclaimer: คำเตือนสำหรับผู้อ่าน

คำแนะนำจากประสบการณ์ที่เขียนไว้ไม่ได้บ่งชี้ว่าถ้าคุณปฏิบัติแล้วประสบความสำเร็จมั่งคั่งมีความสุขทุกคน แต่จะทำให้คุณได้มีประสบการณ์ในการเข้าสังคม มีรายได้ มีผลให้ครอบครัวมีความยืดหยุ่นทางการเงินมากขึ้น.