Mid-career saving for retirement
การวางแผนการออมสำหรับเกษียณสำหรับคนผ่านหลักสี่พลาซ่า
แนวทางการออมของดิฉันเองนั้น อาจจะแตกต่างจากท่านอื่นๆ นะคะ. อุปนิสัยการออมก็คงจะแตกต่างไปด้วยเช่นกัน. เขียนขึ้นมาแชร์ในวัยเลขสี่นี้เพราะเชื่อว่าคนเราถ้าเริ่มต้นออมเร็วก็ไปได้เร็ว แม้ว่าอาจจะพลาดบ้างก็ยังกลับขึ้นมาสู้ได้เหมือนพี่อีกคนที่นับถือทีเป็นตัวอย่างของเราคะ.
สิ่งที่ผลักดันการออมของดิฉันเอง
- การเกิดเป็นลูกชาวนาที่ยากจน และพ่อแม่ไม่ได้มีการศึกษาและเห็นความลำยากแต่เล็ก บ้านไม่มีไดปั่นน้ำ ไม่มีน้ำประปา ต้องหาบน้ำแต่อายุน้อยๆ เพื่อมาใช้จากเพื่อนบ้าน. ต้องทำงานช่วยเหลือครอบครัวแต่เด็ก ๆ รับจ้างทั่วไป ไม่มีได้เล่นเหมือนคนอื่น หลังเลิกเรียนเดินแวะเข้าป่าหาหน่อไม้เก็บผัก. เดินไปโรงเรียนทุกวันใช้กระเป๋าผ้าใบเดิม จำความได้น่าจะแต่ป.3-ป.6.
- การเข้าสังคมในเมืองหลวงและมองตามคนที่ประสบความสำเร็จ เกิดความสงสัยทำไมคนอยู่ตึกไม่ได้อยู่บ้านไม้ฟากเหมือนเรา ทำไมหลังคากระเบื้องไม่ใช่หญ้า หรือสังกะสี.
- ภาระหน้าที่ทีต้องดูแลแม่และครอบครัว เน้นแม่เป็นหลักอยากให้แม่สบาย. ให้แม่มีข้าวกินไม่เดือดร้อน. รุ้สึกดีใจมาก ได้มีเครื่องอำนวยความสะดวกให้แม่ ซึ่งอยู่บ้านคนเดียว. แม่ไม่ได้ทำงานรับจ้างตั้งแต่ตัวเองอายุ 15-16 ปีที่เริ่มมีเงินเดือนให้.
อุปนิสัยส่วนตัว
- เป็นคนสมถะ ติดดิน โตมากับดิน ไม่ติดหรู ไม่ติด แบรนด์ มีบ้างถ้าลดราคา
- เป็นคนมองหาโอกาสสม่ำเสมอ และมองหารายได้เสิรมตลอด รายได้เสริมที่สุจริต เคยขายหวย หารายได้พิเศษได้บ้างไม่ได้บ้าง ก็เลิกไป เคยรับจ๊อบไปนั่งนับรถได้วันร้อยขึ้นกับเพื่อน ๆ ตอนเรียนภาคบ่าย. ทำงานบ้านเสาร์อาทิตย์เพื่อจะได้ไม่ต้องจ่ายค่าเช่าบ้านขณะที่ยังเรียนพานิชย์ ยังไม่ลืมบุญคุณพี่ร้านถ่ายรูป และเฮียใหญ่.
- เชื่อเรื่องการศึกษาคือการลงทุน และเป็นทรัพย์สินทีติดตัวไปจนตายและไม่มีค่าเสื่อม (ย้ำว่าต้องเรียนสาขาที่เป็นที่ต้องการของตลาดแรงงาน) ตัวเองเรียนจบบัญชีมาแต่ไทยคะ ทำงานมาแต่อายุ 15 ปีเป็นเสมียนก่อสร้างและทำงานก่อสร้างตามด้วย ยอมรับตัวเองเหมือนกัน ก็ไอ้งานนี้แหละ ที่ทำให้ตัวเองสำนึกว่า ตูไม่ทำแล้วงานใช้แรงงาน เหนื่อยใจแทบขาดรายได้ค่าแรงขั้นต่ำ ทำไม พวกหัวหน้างานรายได้เยอะจัง เดินไปมาไม่ทำสากเบือไร หารู้ไม่พวกนี้ใช้สมอง (รู้ตอนที่ตัวเองทำงานใช้สมอง).
- เป็นคนทำผิดแล้วแก้ไข และยอมรับคนที่เก่งกว่าและอยากทำงานกับคนทีเก่งกว่า เพราะจะได้เรียนรู้เพิ่มเติมจากคนนั้น ตอนเด็ก ๆ จำได้เป็นคนหัวแข็ง ไม่หมั่นทบทวนเรื่องเรียนเพราะคิดว่าตัวเองหัวดี เลยทำให้ไปแข่งขันอะไรก็ไม่ชนะ พอโตขึ้นนึกได้ อ้าว ไม่ตั้งใจไม่ทบทวน ไม่ยอมรับผิด แล้วเมื่อไหร่ชีวิตจะดีขึ้น.
- เป็นคนมีอุดมการณ์ในหลายๆ เรื่อง คือจะเลี่ยงการเอาเปรียบคนอื่น และจะสงสารคนที่เอาเปรียบคนอื่น
เริ่มต้นการออม เมื่ออายุ 15 ปี
- เก็บเงินทุกเดือน จากการทำงานเดือนละ 3500 บาท ให้แม่ 500 บาท ซื้อทองไว้ (ตอนนั้นไม่มีความรู้อะไรเลย ทองนี่แหละดีสุด) ซื้อไว้จนพอจ่ายค่าเทอมสำหรับการเรียนคอมพิวเตอร์ พิมดีด เรียนพานิชน์ภาคบ่ายไปพร้อมกับการทำงานหลังสอบเทียบได้.
- เงินก้อนแรก ซื้อไดปั่นน้ำให้ที่บ้านจะได้ไม่ต้องไปหาบน้ำอีกต่อไป ขุดบ่อดูน้ำมาใช้ได้เลย ดีใจมาก. และต่อมา ทำส้วม นึกสภาพคนบ้านนอกไม่มีส้วม ทำส้วม (ณ ปัจจุบันส้วมยังอยู่นอกบ้าน ไว้ใช้ต้อนรับแขก). ต้องหาปัจจัยที่ ห้าให้ครอบครัวก่อนเก็บเงิน.ประหยัดเงินจนคนมองว่าขี้เหนียว แต่ก็คงจริง. เพราะไม่แบ่งปันมัวแต่ประหยัด.
- เมื่อเรียนมหาวิทยาลัย ภาคค่ำ เสาร์อาทิตย์ พักอยู่หอพัก แชร์ค่าห้องกับเพื่อน กินข้าวเที่ยงที่ทำงาน นายใจดี มีข้าวเที่ยงให้กินบ่อย แถมห่อไว้มื้อเย็นมากินที่เรียนอีก. ทำกับข้าวกินเอง ตอนนั้นทำงานใกล้สะพานควาย ตลาดสดคือแหล่งชอปปิ้ง จตุจักรคือแหล่งซื้อของราคาไม่แพง ใช้เงินอาทิตย์ไม่เกิน 500 บาท รวมค่าอาหร. เรียนจบแบบไม่มีหนี้ใด ๆ ทีสำคัญใช้หนี้ที่ยืมพี่สาวและพี่ชายมาสำหรับค่าเทอมปีแรก เพราะแพงเรียนเอกชน.
- เรียนรู้การแบ่งปันจากที่มี เพราะพี่ที่ทำงานที่บริษัทญี่ปุ่น ว่าตรง เรื่องตระหนี่ที่ไม่ได้ให้เงินพี่อีกคนที่เป็นแม่บ้านแล้วมาเยี่ยม พี่เขาลำบากกว่าเรา กลับมาคิด เออ จริงนะ ไม่โกรธพี่เขาด้วย ตอนนั้นอายุ 21 ปี ตั้งแต่นั้นมา มีไรจะแบ่งปันคนอื่น แบ่งเท่าที่มี ไม่จำกัดไม่ขี้เหนียว แบ่งปันให้พี่น้องมากขึ้น เพราะมีเงินมากกว่าเดิม เรียนรู้การตอบแทนผู้ที่ให้เรามา และแบ่งปันกับคนที่มีน้อยกว่า เช่นความรู้ เงินบ้าง พอน้องๆ ไปกินข้าว พาลูกพี่กินข้าว ไม่บ่อยแต่ในโอกาสสำคัญ. ช่วงนั้นแม่ว่าจะแบ่งปันก็ยังมีเงินเก็บเพราะแบ่งคนไว้สำหรับค่าใช้จ่ายสังคมไว้ส่วนหนึ่ง.
- เล่นแชร์กับเพื่อนร่วมงานที่ไทย เมียนายเป็นท้าวแชร์เลยไม่กลัวหนี ไม่เปียร์แชร์ รอเป็นคนสุดท้าย ได้เงินก้อนแรก เกือบแสนบาทตอนอายุ 23 ปีหลังจากเรียนจบ ยอมรับดอกเบี้ยดีมากแชร์ เมืองไทยหยวน ๆ เนาะ สรรพากรไม่ตามเก็บเงิน ไม่เหมือนอเมริกา กิจกรรมพวกนี้ผิดกฏหมาย. ได้เงินแสนเป็นก้อน ไม่รวมเงินเก็บทุกเดือนทีมี ไปสร้างบ้านให้แม่หลังแรก แบบไม่ได้กู้ใครเลย แต่ยังไม่เสร็จ. ได้เงินอีกก้อนตอนถูกให้ออกจากงานจากการทำงานมา ห้าปีครึ่ง ที่บริษัทญี่ปุ่น คาดว่าจะทำงานไปจนเกษียณแก่ไปเลย แต่ด้วยเหตุผลลึกลับเลยถูกเลี้ยงส่ง ได้เงินชดเชย ลองไม่ได้สิเรื่องยาว ไม่ได้ทำไรผิดนี่หว่า แค่ไปเตะขาใครไม่รู้ (นิสัยแบบนี้มานานแล้ว). ได้เงินก้อนนี้ ไปทำบ้านจนเสร็จเรียบร้อย. และมีโอกาสได้ทำงานกับนายฝรั่ง เงินเดือนมากกว่าเดิมสุด ๆ ตอนนั้นอายุ 23-24 เอง.
- ตัดสินใจซื้อคอนโด และเรียนต่อปริญญาโทที่รามคำแหง แทนการตัดสินใจในการซื้อรถ ถือว่าเป็นการลงทุนที่ดีมาก คอนโดห้องเล็ก ๆ ซื้อไว้ที่ราคาดี เพราะพี่แกจะหย่าผัวเลยอยาก ๆ ขาย ๆ ที่สำคัญรู้จักกับพี่ทนายที่ทำงานให้นายฝรั่ง ตอนนี้ราคาเพิ่มมากกว่าเท่าตัว. ส่วนความรู้นั้นยอมรับว่าสำคัญมาก เพราะได้เอามาใช้ที่อเมริกาเรื่องการทำเคสบัญชี การวิเคราะห์ การบริหาร การได้รู้จักอาจารย์ การได้รู้จักพี่ ๆ ที่น่ารักและนับถือมาหลายคน ณ ปัจจุบันก็ยังสมาคมกันอยู่แม้ว่าจะ 13 ปีมาแล้ว.
เริ่มต้นการออมอีกครั้งที่อเมริกา
- มาอเมริกาครั้งแรก ยังมีหนี้สินบ้านที่เพิ่งซื้อเพราคาดว่าจะอยู่อเมริกาแค่สามปีแล้วกลับไทยไปเปิดสำนักงานบัญชีของตัวเอง และตอนนันสามีก็สามารถที่จะ เกษียณได้เร็วเนื่องจากอายุงาน 25 ปีตามกำหนดของรัฐที่ทำงานอยู่. แผนเปลี่ยนได้งาน เมื่อมาอเมริกา ห้าเดือนแรก รายได้เทียบเป็นเงินไทยก็สามเท่าเก็บเงินได้เต็มที่ เพราะค่าใช้จ่ายก็ไม่ได้สูงอะไร. ผ่อนบ้าน ทาวโฮมทีไทยดอกเบี้ย 7 เปอเซ็นธนาคารกรุงศรี รีไฟนแนนซ์บ้านที่อเมริกา โปะหนี้หมดเมื่อปี 2012. เนื่องจากหนี้เยอะ หนี้สามีมาจากบัตรเครดิต จึงวางแผนกับแฟนพยายามใช้หนี้ให้หมด.
- ได้รับเสนอจากบัตรเครดิต ดอกเบี้ย 1.99 เปอรเซ็น ถอนเงินสด แต่ต้องชำระภายใน 2 ปี ตอนนี้ไม่มีแล้วข้อเสนอนี้ไดรับตอนปี 2007 ก่อนฟองสบู่แตก ได้โอกาสฉกฉวยทันที กู้ได้ สองหมื่นเหรียญ เอามาซื้อที่ที่ไทย บวกกับกับเงินเก็บจากการทำงานปีแรก และเงินกู้จากบ้าน ราคาที่ซื้อที่เพชรบูรณ์หลังบ้านน่าจะประมาณที่ล้านกว่าบาท ตอนนี้ ราคาที่ดินที่นั่นก็เกือบ 2.5 เท่า หรือมากกว่านี้ไม่ทราบเพราะไม่คิดจะขาย ซือไว้ก่อนมีลูกคนแรกก็ เกือบสิบปีแล้ว ดีที่สุดคือ ทำให้พี่สาวได้ใช้ทำมาหากิน เพื่อดูแลแม่ และพี่น้อง.
- เนื่องจากมีรายได้สองแหล่งงานประจำจากสามีและ งานประจำจากตัวเอง ทำให้ได้เก็บเงินมากขึ้น ค่าเทอมสำหรับเรียนปริญญาโทในฐานะคนที่นี่ที่ สองหมื่นห้าก็ชำระหมดภายใน หนึ่งปี หลังจากเรียนจบได้งานทำ.
- ไม่ได้อยู่บ้านเลี้ยงลูก จ้าง เดแคร์ตลอดตั้งแต่ลูกคนแรก เดแคร์มีข้อดีและเสีย เรามองเห็นดีมากกว่าเสีย เพราะลูกคนโตเป็นเด็กที่เข้าสังคมได้ดี และเกรงใจคนอื่น พี่เลี้ยงสอนมารยาทดีมาก สำหรับลูกคนเล็ก พ่อเกษียณหลังจากคนเล็กได้ขวบนิด ๆ ทำให้ กลายเป็นคนไม่เกรงใจ ต้องเอาชนะ (อาจจะนิสียส่วนตัวได้ไม่ฟังใครเลย).
- 401(k), 403B, 405 ให้แฟนส่งเงินเข้าเต็มที่เพราะอายุมากกว่า และสามารถอนได้ที่อายุ 55 สำหรับของราชการ 403 และ 405 สำหรับเราฝาก 401 แบบก่อนหักภาษี เนื่องจากไม่ต้องการเสียภาษีณ ตอนนี้เพราะว่าทำงานทั้งคู่และฐานภาษีจะสูง. Traditional 401(k) เป็นทางเลือกสำหรับคนรายได้สูง ณ ปัจจบันค่ะ. เวลาจะถอนค่อยบริหารถอนทีละนิดหลังจากเลิกทำงานประจำ.
- ฟองสบู่แตกที่อเมริกา หุ้นตกมาก กองทุนต่างๆ ที่ฝากไว้ตกมาก แต่ไม่ทำอะไร ปลอ่ยไว้ไม่แตะต้อง ณ ปัจจุบันกองทุนเหล่านั้นก็กลับมาสูงกว่าเดิมมากมายกว่าตอนที่จะลดลง.
- การจับจ่ายใช้บัตรเครดิตหมด เลี่ยงการจ่ายเงินสด ข้อดีของการจ่ายด้วยบัตรเครดิตนั้น คือสามารถยกเลิกได้ถ้ามองเห็นว่าผิดปกติ. ที่สำคัญ คะแนน สะสมแต้มทำให้ได้เที่ยวไปแบบไม่ต้องจ่ายค่าโรงแรมตลอด ซึ่งประหยัดไปได้ทีละ 500-1500 เหรียญสำหรับค่าโรงแรม. บางครั้งมีพ้อยให้ซื้อ กิ๊ฟการ์ด แบบมีส่วนลดไปกินข้าวนอกบ้านได้ ไม่ใช่ว่าไม่ไปไหนเลย.
- เริ่มต้นธุรกิจของตัวเองที่บ้าน มีรายได้เสริมจากการทำบัญชี การเป็นที่ปรึกษาด้านการลงทุน การสร้างทีมงานที่มีประสิทธิภาพ การให้ความรู้แก่นักบัญชีรุ่นหลังทำให้เรากระตุ้นและพัฒนาตัวเองตลอดเวลา การได้ช่วยกลุ่มลูกค้าให้รอดพ้นจากอุปสรรคในการทำธุรกิจโดยการช่วยวางแผน ให้คำแนะนำ ได้เงินบ้างไม่ได้เงินบ้าง แต่ความสุขนี่นับค่าไม่ได้ทางการเงิน. บางรายจ่ายดีมาก และไม่บ่น ช่างเป็นบุญที่ได้รู้จักพี่ๆ น้อง ๆ บางรายเยอะหน่อย แต่ก็ทำงานแบบมืออาชีพทั้งสองฝ่าย เยอะมา เยอะกลับนี่คือปรัชญาของการทำอาชีพนี้ ธุรกิจใหม่ ๆที่กำลังจะเริ่มก็มีอยู่ในหัวอีกแค่ไม่มีเวลาพอที่จะศึกษา แต่ต้องทำให้สำเร็จแน่นอน การทำในสิ่งที่ตัวเองถนัด จะทำให้สนุกและไม่เหมือนกับการทำงาน ความสุขก็จะตามมาพร้อมกับมิตราภาพ. หลายคนอาจจะมองว่าต้นทุนเราอาจจะมีมากกว่าคนอื่น อืมๆๆ แล้วแต่นะคะ ทุกอย่างอยู่ที่ความพยายามล้วน ๆๆ เห็นหลายๆ คนมีความสามารถ แต่ความขยันน้อยเข้ามาเกราะกรุมพร้อมกับความกลัวทีจะล้มเหลว ทั้งที่ยังไม่ได้เริ่มก็เยอะคะ. ให้โอกาสกับตัวเองคะ ให้โอกาสกับการลองผิดลองถูก แล้วคุณจะได้รู้ว่าจริงๆ แล้วคุณมีความสามารถมากมายคะ.
Net worth ทุนที่มี
ไม่กล้าบอกเพราะมีเงินสดไม่ถึงล้านเหรียญ เพราะคงไม่ขายทรัพย์สินและบ้านที่มีทั้งไทยและอเมริกา. คิดว่าถ้าผ่อนหนี้บ้าน ปัจจุบันหมด สามารถอยู่ได้แบบไม่ต้องทำงานประจำ เพราะมีเงินออมสำหรับเกษียณ. แต่ต้องทำเพื่อลูก เก็บทุนการศึกษาเพื่อเขาจะได้มีโอกาสทางสังคมมากขึ้น. เริ่มสะสมหุ้นที่ดีและซื้อเก็บไว้ไม่ได้ขายออก แม้ว่า วันนี้ตลาดหุ้นระส่ำระสายเพราะการเจรจาทางการค้าต่างๆ . รู้สึกว่า เป้าหมายที่ตั้งไว้ได้บรรลุ ณ อายุเท่านี้ และยังอีกยาวไกลที่ต้องสานต่อให้สำเร็จ. ทุกวันนี้ยังเรียนรู้ทักษะอะไรใหม่ ๆ เพื่อความมั่นคงทางวิชาชีพ มีสังคมกับกลุ่มวิชาชีพด้วยกันและนอกสายงานเพื่อว่า จะมีโอกาสได้ใช้ประโยชน์จากการรู้จักคนเหล่านั้น. สม่ำเสมอกับการใช้จ่าย การออม การใช้ชีวิต ความมั่งคั่งก็จะตามมานั่นเอง.
ต้องขอบคุณ ครูบาอาจารย์ รุ่นพี่ที่สนับสนุน ผู้ใหญ่ที่สนับสนุน รุ่นน้องที่สนับสุน รวมถึง สิ่งศักดิ์ที่ดลบันดาลให้มีแต่สิ่งดี ๆ เกิดขึ้นหลายๆ เรื่อง พร้อมทั้งช่วยให้แคล้วคลาดจากสิ่งไม่ดีต่างๆ .
จากประสบการณ์ของคนวัยสี่สิบต้นๆ ในการออม
31 พฤษภาคม 2562 May 31st, 2019.